W styczniu 2017 zmienił się art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w rezultacie czego wszedł w życie nowy limit transakcji gotówkowych ograniczający wysokość transakcji gotówkowych do 15 000 PLN.
Polska Izba Handlu już jesienią zeszłego roku zwróciła się do Ministerstwa Finansów o interpretację tego przepisu.
Poniżej przedstawiamy fragmenty otrzymanej z Ministerstwa Finansów w listopadzie 2016 roku interpretacji podpisanej przez Pana ministra Leszka Skibę.
„(…) Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
(…)
Zgodnie także z uzyskanymi wyjaśnieniami Ministerstwa Rozwoju – właściwego w sprawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – „pod pojęciem <jednorazowa wartość transakcji> należy rozumieć ogólną wartość należności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności dotyczyć będzie również przypadku, gdy strony umowy o wartości przekraczającej 15 000 zł będą dokonywać w ramach tej umowy, częściowych płatności lub też przyjmować częściowe płatności o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł”.
(…)
Uwzględniając powyższe zasadne jest przyjęcie, iż transakcja, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej będzie taka czynność prawna (umowa) pomiędzy przedsiębiorcami, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi.
Odnosząc się do kryteriów uznania danego zdarzenia gospodarczego za „pojednawczą transakcję” można stwierdzić, iż okoliczności w nich określone mogą stanowić przesłanki do przyjęcia takiej kwalifikacji, natomiast ocena taka może być dokonana tylko w odniesieniu do konkretniej sytuacji faktycznej, przy uwzględnieniu sensu ekonomicznego i gospodarczego danego działania. Sam np. fakt wystawienia jednej faktury nie przesądza samodzielnie o tym, iż dane zdarzenie gospodarcze stanowi odrębną transakcję, podobnie jak – zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – transakcja nie jest kreowana przez pojedynczą płatność. (…)”.
